Ey İnsanoğlu iş işten geçmeden tövbe ediniz.
Bugün varız yarın yokuz. İnsanoğlu yaşadığı süre içinde bütün zorluklarla karşı karşıya kalmıştır. Bizim tek sığınacağımız yer Allah’a duan edip, üzerimize düşen görevi yerine getirmektir.
Bu dünya fani, kimler geldi kimler gitti.
Ey yüzü güzel kız! Çirkin olunca mı örtüneceksin?
Ey boylu poslu delikanlı! Belin bükülünce, kilo almaya başlayınca, kızlar sana bakmayınca mı namaza başlayacaksın?
Şimdi şunu bir düşün!
İş işten geçtikten sonra Allah dese: Şimdi mi tövbe ettin?
Güzel yüzün gittikten, erkekler peşini bıraktıktan, saçın beyazladıktan, yüzün sivilce ile dolduktan, belin iki büklüm olduktan, kimse yüzüne bakmaz olduktan sonra mı geldin?
Şimdi mi tövbe ettin? Dişlerin sarardıktan, saçın döküldükten, sırtın büküldükten, işlerin battıktan, yakışıklılığından iz kalmadıktan, kimse sana bakmaz olduktan sonra mı geldin?
Belki yarın dediğin tövbeden önce ölüm gelecek! Belki yarın dediğin pişmanlıktan önce ağır bir hastalık gelecek! Belki ileride yaparım dediğin tövbeden önce koma gelecek! Belki tövbe ettim, pişman oldum dediğin anda sana "şimdi mi?" denilecek?
Geciken her tövbe bu hitaba müsaittir. Geciktirilen her tövbe pişmanlıktır.
Yaparım, ederim, Allah affeder demek ise aldanmadır.
Yarın tövbe ederim diyenler bugün öldü.
Haftaya tövbe ederim diyenler bu hafta öldü.
Emekli olunca tövbe ederim diyenler çalışırken öldü..
