Atanarak takıma gelen ama şehir ve taraftarın yoğun protestosu karşısında istifa eden Alpay Hoca'nın gidişi bile şaibeli oldu. Bu olayların arkasında, yanında olanları, kulüp içinde ve dışında neler olduğunu neler döndüğünü sanırım zaman bize gösterecek.
Alpay’sız veya Besim Hocalı ilk maçımızda yanımızda sihirli bir değneğin olmayacağını, Besim hocanın takımı ancak mental yönden hazırlayabileceğini düşünmüştüm maçtan önce ki, öyle de oldu. Futbolculardaki motivasyonu kazanma hırsını, isteğini ve mücadeleyi gördük 90 dakika boyunca. Ha bir de hakkını vermek lazım Besim Hoca'nın. Alpay Özalan'ın sahaya süremediği Solakel ve Göksu’yu on birde tercih etti. Ramazan ve Gökay’ı kesti. İlk dakikalarda ben de şaşırdım ama sonraki dakikalarda gördüm ki defansın solundaki Ufuk’a yardımcı olmak ve rakip sağ bekin çıkışlarını kesmek için Solakel ile başlaması da hocanın taktiksel bir önlemiydi.
Ama muhteşem bir gol atmasına rağmen Göksu’nun hala istenen form ve kondisyona sahip olduğunu düşünmüyorum. O muhteşem golü atan bir kişinin yüzde yüzlük 2 pozisyonu gözü kapalı gol yapması gerekirdi. İlk yarı boyunca sahada yoktu desem abartmış olmam sanırım. Tamamen doğaçlama bir futbol. Orta alan yok, hücum hattı yok, savunma evlere şenlik. Oyunun ikinci yarısının başlamasıyla birlikte takımda 'artık bu sefer olsun' isteğini hissettik. Bu da zaten skora yansıdı. İlk yarıda ki tüm olumsuzlukların tam tersini yaşadık ikinci yarı. Göksu ve Ayite’nin muhteşem ve şapka çıkaracak golleriyle hakikaten taraftarın yüzüne gözüne renk geldi.
Bu hafta ki milli takım maç arası sanırım bize daha da iyi gelecek. Besim hocanın dediği gibi, "Futbol ayaklarla oynanır ama başarıyı beyinler üretir"
Samsun Camiası na hayırlı olsun