Hayat zor derler. Hayatın zorluğundan insanlar şikâyet eder durur.
Hep şikayet şikayet, her ne olursa olsun hep yakınıyoruz şu hayatta. Günümüzdeki insanlar hayatın zorluğunu o kadar içlerine yerleştirmişler ki artık hayatın zor olduğuna kendilerini kanıtsamışlar.
Bu sebeple her adımlarında, her bir sözlerinde hayat zor derler.
Sanki hayattan bıkmışlar, sanki hayat onların üzerine çökmüş bir karabulut gibi her hallerinde (iyi-kötü, üzgün-sevinçli) boğuluyormuş gibi hayattan bunalıyorlar ve hayatın kendilerine getirdiklerini hep sıkıntı, keder olarak görüyorlar.
Gerçekten hayat insanı bu kadar bunaltacak kadar zor mu.
Hayat gerçekten sanıldığı kadar zor değildir.
Aksine çok kolay ve rahattır. Esasında Hayat bir aynadır.
Sen hayata nasıl bakarsan, hangi çerçeveden bakarsan, hayat sana öyle akseder. Kötümser olarak hayatın zorluklarına bakarsan zorluklarını görürsün. İyimser bir gözle iyiliklerine bakarsan iyiliklerini görürsün. Hayat, içinde bulunduğumuz, yaşadığımız her anımızdır.
Bu yaşadığımız tüm zaman diliminde ve tüm olayların içinde iyisi de kötüsü de bulunmaktadır. Eğer biz o iyilikleri görürsek, eğer o güzelliklerin farkına varabilirsek yani mutlu olmanın yollarını arayabilirsek hayatın zorluklarının, zor olarak gördüklerimizin esasında zor olmadığını, üstesinden gelinmeyecek bir şeyin olmadığını anlarız ve görürüz.
Evet her şeyde güzele bakmak ve güzeli görmek, bu yetiyi, kabiliyeti kazandıracak en büyük etken de elimizdekilere razı olmak, kanaat etmek ve şükretmektir. Hayatın zorluklarından kurtulabilmek için önce şükür edeceğiz. Sonra razı olacağız. Sonra da kanaat edeceğiz.
İşte o zaman, o zorluklar üzerimizden buharlaşıp uçar, gider ve geriye mutluluk, saadet kalır. Hayatın kolaylığı kendiliğinden gelir.
Hayatı zorlaştıran en büyük nedenlerden birisi de özellikle zamanımızda gereksinimimizden çok ihtiyaç hissetmemizdir. Bir şeye ihtiyacımız yokken onu ihtiyaç hissetmemiz. Hatta bir varken ikincisini almak istememiz, sahip olduğumuz şeyin daha güzelini almak istememiz. İşte bu, bize hayatı zorlaştırır. Ne kadar Konfor içerisinde yaşarsak, ne kadar lüks bir hayat yaşarsak, hayat o kadar kolay ve huzurlu olur. Maalesef huzuru ve mutluluğu çok kazanmak ve çok almakta zannediyoruz.
Kiminle karşılarsak karşılaşalım, sohbet sonunda veya başında, kişiler hayatın zorluğundan ve zorlanmalarından bahseder; sohbetin yönü, “burada yaşanmaz artık, vallahi, eskiyi özlüyoruz” gibi söylenmelere gitmeye başlar…
Hayat, aslında yaşamın ta kendisi ama gerçekte hayat bizi yormuyor. Yorulan bizi ve olumsuz düşüncelerimiz, aşırı isteklerimiz, doğamızdan kopmalar sonunda yaşanılan gerilimler; kontrol edemediklerimizi kontrol altına almaya çalışmalarımız bizi gerekten yıpratıyor ve biz de buna hayat diyoruz; bir anlamda yel değirmenlerine savaş açıyoruz
Hayat aslında bizle ve hissettiklerimizle güzel aslında ve bir nefes alabilmenin de kıymetini bilmek lazım…
