Vay be !!
Çok zaman geçti, böyle zirvenin en tepesine oturmak. Hem de, beş puanlık bir fark ve averajı lehimize çevirerek…
Özlemişiz göz yaşlarımızla birlikte ‘’ ŞAMPİYON ‘’ diye bağırmayı..
Hani hep söylerdik ya hep beraber; ‘’ Çocuklar inanın, inanın çocuklar, güzel günler göreceğiz, güneşli günler’’ diye,
Gördüğümüz zaman, Manisa’da o yağmurlu çamurlu sahada oynanan futbolu, topçuların o soğukta akıttığı teri, o çamurlu formaları, o emeği, o hırsı, o arzuyu isteği, gözlerinde ki ışığı, saha içinde başına atılmış sekiz dikişe rağmen bir şeyim yok diyen o topçuyu,
Gece yarısı Cumhuriyet meydanına gidip, 25 Nisan şampiyonluk akşamını hayal eden Ertuğrul hocayı,
Bu maça taktiksel ve sistemsel olarak en iyiyi yapmak sahaya yansıtmak için sabahlara kadar uyumayan teknik ekibi,
Şimdiden bir üst ligin transfer proğram ve transfer çalışmalarına başlayan kulüp başkanını,
Ve her zaman ki gibi arma için uzak yakın, kar, yağmur çamur demeden kendisine seçtiği bu yaşamı gördükçe,
İşte o zaman inandık yakın olan güneşe….
Ve ben de diyorum ki;
İnanın çocuklar, çocuklar inanın
Güzel günler göreceğiz
Güneşli günler…….
