Mutsuzlukla henüz tanışmamış olan insanların, mutluluk için bu anlamsız çırpınışlarını saçma buluyorum bazen. Günün 24 saati mutlu olmak zorunda hissediyor herkes kendini. Mutlu olmak uygulanabilir bir şey mi, sürekliliği olan bir durum mu ,sorgulamadan çabalıyoruz çaresizce. En önemlisi, mutlu olmamız gerektiğinin neden bu kadar çok empoze edildiğini sorgulamıyoruz. Nasıl mutlu olunması gerektiğini öğreten kitaplar her zaman en çok satanlar listesinin üst sıralarında yer alıyor. Çünkü herkesin mutlu olmak için inanılmaz bir çabası var ve tabi ki sayın yazarlar tarafından hemen mutluluk verici maddeler sıralanıyor.
Güzel bir ana odaklanın, mutlu olun
Koşun, mutlu olun
Gülün, mutlu olun
Teşekkür edin, mutlu olun
Çok para kazının, mutlu olun
Alışveriş yapın, mutlu olun
Evinizi şöyle döşeyin, mutlu olun…
Örnekler öyle çok ki.
Şimdi durun bir dakika ; insanın kendini iyi hissetmesi tabi ki çok güzel bir duygu. Kim istemez ki? Ama ya mutsuz olmamız gereken zamanlar, onların bir anlamı yok mu? Mutsuzluğun, acının, melankolik halin bize kattıkları ne olacak? Tabi ki yas tutmak yerine gülmek ister insan ama yas tutan insanın bambaşka bir çerçeveden, bir uçurumdan, daha önce hiç görmediği bir açıdan kendine bakması da bir başkalaşım yaratmaz mı? Ve en güzel bunlar eğitmez mi aslında insanı? Hayatı acıyla öğrenmez mi insan?
Ya da mutsuz olan insanlar.. Babası ölen çocuklar mesela, annesiz büyüyen, bombaların içinde kalan her şeyini yitiren, çocukluğunu kaybedenler. Onların acılarına ortak olmamız gerekmez mi? Yaşamasak da anlamamız, hissetmemiz gerekmez mi? Acının paylaşılması aslında en değerli olan en kendini ‘’insan ‘’ gibi hissettiren duygu değil mi? Ve en büyük mutluluk anları, büyük acıların dindiği o şükredilen anlar değil mi?
Bu yüzden lütfen bırakın sürekli mutlu yaşamak zorundaymışsınız gibi davranmayı. Etrafınıza bakın önce; dünya bizden, bizim yaşadıklarımızdan, bizim acı bildiğimiz o küçücük olaylardan ibaret değil. Bu akşam mesela alın başınızı ellerinizin arasına ve önce İnsan Olun, sonra Mutsuz Olun…
Bilinçli günler dileğiyle..