‘’Dursun’’ zaman bir kaç dakikalığına.
Herkesin hayatında örnek aldığı birileri mutlaka vardır. Bazen yoldan geçerken minik bir kedinin sevimliliği kazınır hafızamıza, bazen de örnek aldığımız insanların yaptıkları dikkatimizi çeker. Benim de tanıdığım ve sizlere gerçek bir ailenin eşsiz gücünü anlatmak istiyorum bu hafta.
Kalbimiz Ondokuz Mayıs ilçesinin Engiz mahalesinde yaşayan Alaaddin Dursun ve Havva Dursun için atsın istiyorum.
Bu iki koca yürekli insanların üç çocuğu var. 1992 doğumlu Cansu Sultan, 1994 doğumlu ikiz kardeşler Ahmet ve Hasan. Zihinsel ve bedensel özürü olan, yatağa bağımlı üç kardeş. Göremiyor, gezemiyor ve konuşamıyorlar. Belki de çevremizde bunun gibi bir sürü vatandaşımız var, bizim bilmediğimiz. Bu yüzden bu insanların kalplerindeki karşılıksız sevgiyi haykırmak istiyorum kalemimin yazdığı yere kadar. Örnek olsun kalplerindeki sevgi zırhı.
Anne- baba olmak evlatlarına nefes olmaktır. İnsan kendinden sıkılıyor da o evlattan sıkılmıyor işte. Bu da aşk’tır. Hele ki, evladın ailesine güzel bakması, sarılması kadar güzel bir şey yoktur. Biz insanlar bunlardan güç duyarız.
Kalpleri üçe ayrıldı eşit bir şekilde. Evlatları onlara sarılamasalar da, göremeseler de konuşamasalar da en büyük sevgi onlar için evlatlarının nefes alması.
Ne güzel değil mi? Ruhumda kelebekler uçuşuyor.
Bu aileye baktıkça kendimde güç buluyorum. Evlatlarının süper kahramanları onlar. O ana babanın üç öğün evlatlarını yediren, giydiren, altını değişen güzel ellerinden sonsuz kere öpüyorum.