Şahlanışın ikinci maçında üç golle gelen üç puan ve ikinci 45 deki güzel oyun, geçen hafta bu takımı acımasızca eleştirenlere kapak oldu sanırım. Fazla da bu konuya değinmek istemiyorum.
Altay maçındaki on birden, Caner (Mecburiyetten) ve Ahmethan yok, Erhan ve çok konuşulan yeni golcü Tomane sahada. Maça kendi sahasında alan kapatarak başlayan Ümraniye sporu çözmek için mecburen oyunu kanatlara yıkarak pozisyon bulmak istiyoruz ama orta alanda oyunu kuracak ve yön verecek bir topçumuzun olmayışından dolayı bu işi ilk yarıda başaramadık. Bence ilk yarıdaki tek olumlu çalışılmış ve uygulanan taktik, top rakipteyken ön taraftaki topçuların iyi baskı yaparak, Ümraniye sporun kendi alanlarından rahat çıkmalarına izin vermediler. Bu baskıda rakip sahada 3 – 4 tane pozisyon bulmamıza neden oldu. Bu pozisyonları da final paslarını yapamadığımızdan dolayı harcadık..
İkinci yarıya ilk yarıya nazaran daha da etkili ve baskılıydık.. Gol gelmedi diye oyun disiplininden kopmayan panik yapmayan takımımız 53 de Tomaneyle golü buldu. İlk maçında golle buluşması da bu topçu için güzel oldu. Dikkatimi çeken, golden sonra ki dakikadan 70 nci dakikaya kadar, topun mümkün olduğu kadar bizde kalarak ayağa pas yapmamız da güzeldi. Penaltıdan sonra ( 2 – 0 ) oyunun hakimi olduk. İkinci yarıda ki oyuncu değişiklikleri de isabetli ve yerindeydi. Oğuz’un oyuna girdikten sonra orta alanı toplaması ve ara topları da iyiydi. Hele 73 deki o güzel şutu görülmeye değerdi. Takımımızın galibiyet sevincini yaşarken, oyunun sonlarında Enes’in o muhteşem mükemmel harika rövaşatası sanırım hafızalarda uzun süre kalacak. ( 3 – 0 )