Her insan bir dünyadır, kendi içinde.Her duygumuz sonsuz bağlarla bağlıdır evrene.Bu bağlar her rüzgar çıktığında savrulur, her yağmur yağdığında kendini çaresiz hisseder, her kar yağdığında ama neden diye sorar..Sonra hep bir çıkış yolu bulmuşçasına sevinir avunur…
Hep mutluluklar ve mutsuzluklar bir nedene bağlıdır ya, bir neden bulmuştur insanoğlu, sevinmek için veya üzülmek için, buda bunlardan biridir….Birinin tavsiyesi duadır, birinin yoga, birinin ise akışta kal gibi sayısızca fikir veren çıkar, oysa ki kişi istermi ki sığındığı mutluluk veya mutsuzluktan kurtulmayı…
Kişi istermiki yeni sayfalar açmayı? Bu alabora olmuş duygular, ta ki karaya vuruna kadar, herşeyin anlamsız ve kifayetsiz kaldığı an, kişi kendi yolunu kendi açar ve doğru olduğuna inandığı yolda emin adımlar ile ilerler ama yine beklentidedir, o sarıldığı, yeni bulduğu yol onun çıkış yoludur, akşama sabaha çıkacaktır, yağmurdan , rüzgardan, kardan…
Ama bu yol öyle bir yoldur ki, yolunu bulduğunda teslim olacaksın sorgulamadan , idrak seviyenle kavga etmeden, kendini karşında görüp, kendi eksikliklerini onda aramadan sadece teslim olacaksın.Ve zamanı durdurup Ama Ne zaman Olacak Ki demeden, hesabını tahsil etmeyi beklemeden, daha önce aldıklarına sayarak allah rızası için teslim olacaksın…..
Almayı ve vermeyi öğrenip denge kurduğunda AMA Ne zaman olacak ki sorusunu unuttuğunda olduğunu piştiğini göreceksin..Sabahları aynaya baktığında yüzünün siyah rengi açılmışsa Ama ne zaman olacak ki sorusundan uzaklaştığını göreceksin….Ne zaman yüzünün siyahları ortaya çıktığında yine her zaman ki gibi soracaksın Ama ne zaman olacak ki , Olacak olan, sen olduğunda olacaktır.
Bırak ta ne zaman olacağına KALBİN KARAR VERSİN, Bırak ta ne zaman olacağına düşüncelerin karar versin. Ama ne zaman olacağına ZİHNİN karar vermesin…
