Tarihin 1991 Yılının Aralık ayını gösterdiği sırada, Azerbaycan Türk'lerinin yaşadığı KERKİCAHAN kasabasının Ermenilerin eline geçmesinden sonra, HOCALI kasabasını, Ruslarında askeri yardımıyla Ermeniler sıkı bir abluka altına aldılar. Kasabanın kara yolu ulaşımı Ermenilerin kontrolüne geçmiş, bir tek hava yolu ile ulaşım imkanı kalmıştı.
20 Kasım 1991 tarihinde bölgede içinde Azerbaycan Türk cumhuriyeti devlet adamlarının çoğunlukta olduğu, ( İçerisin de Rus ve Kazak yetkilileri ve askeri diplomatları da vardı.) helikopter Ermeniler tarafından vurulmuş 20 kişinin ölümüyle sonuçlanan bu olaydan sonra bölgenin hava yolu da kapanmıştır.
Bu sıralarda HOCALI, devamlı Ermeniler ve onları destekleyen Ruslar tarafından özellikle de sivil halk bombalanıyor, Gazı ve elektrikleri kesik ahali yaşlı, kadın, çocuk demeden ölüme gönderiliyordu. Hocalı halkı, bir yandan açlıkla, bir yandan soğukla boğuşurken bir yandan da gökyüzünden yağan, ölümle mücadele ediyordu. Bir yandan açlığın ve soğuk havanın maneviyatını bitirdiği halk, ölüme terk edilmiş gibi, 160 kişiden oluşan ve hafif silahlarla derme çatma donatılmış OMON polis gücü tarafından korunmaya çalışılıyordu. Bu 160 kişilik çekirdek birliğe yardımcı birlik gönderildiği söylense de bu 200 kişilik birlikte, işgalci Ermenilerin kuşatmasını yaramamıştır.
26 Şubat 1992 günü, Hocalıya her koldan hücum eden Ermeni kuvvetleri ve çetecileri, genç, yaşlı, çocuk, kadın demeden savunmasız ve silahsız halkı insanlık dışı şekillerde katlediyor, 3-4 yaşlarında çocukların karınlarını deşiyor, param parça edip, gövdesinden ayırdıkları çocuk kafalarını futbol topu gibi tekmeliyorlardı. Caniliğine, kalleşliğine ve cinayet heveskar lığına dünyada hiçbir milletin çatamayacağı Ermeni işgalcileri, katlettikleri Azerbaycan Türklerinin cesetlerini Meydanlarda toplayıp yakıyorlardı. Ermeniler ceset yakma işini bizzat sonradan başkan seçilen, Sarkisyan'ın emriyle resmi ve üniformalı askerlerine yaptırıyorlardı. İsterseniz bunu Sarkisyan'ın bizzat ağzından dinleyelim.
İngiliz araştırmacı Thomas de Wall'un yaptığı söyleşide Sarkisyan şöyle diyordu, " Azerbaycanlılar Ermenilerin sivil halka karşı katliam yapmayacağını düşünmekteydiler. Biz bunu Azerbaycanlılara Şaka yapmadığımızı göstermek amacıyla ibret olsun diye yaptık." Hocalı da yapılan " Soy kırımda " Azerbaycan resmi kurumları tarafından yapılan açıklamada, 106 kadın, 83 çocuk, 613 sivil, toplamda 1300 kişi, insanlık dışı ve vahşice cinayetlere maruz kalarak hayatını kaybetmiştir. 487 Ağır yaralı ve sakat, 1275 kişi esir düşmüş, 150 kişi ise ne olduğu meçhul olarak tarihe düştüler.
HOCALI SOY KIRIMI öncesi, 2605 aile ve 11.356 nüfusa sahip olan Hocalı kasabası, o dönemde bölgede yerleştirilen Ruslara ait 366.ncı Motorize piyade alayının desteğiyle gerçekleştirilmiştir. Hiçbir zaman unutmamak gerekir ki, eğer Ruslara ait 366 motorize piyade alayının desteği olmasaydı, DAĞLIK KARABAĞ'da Ermenilerin işgali de yaptıkları cinayetlerde ve işledikleri " SOY KIRIM " da olmazdı. Hocalı soy kırımında Ermeniler kadar Ruslar da suçludur ve günah sahibidirler.
Daha dün; Erzurum'da, Van'da, Merzifon'da, Sivas'ta kadın, çocuk, yaşlı ve savunmasız demeden, Türkiye Türklerini katleden, camilere toplayıp ateşe veren Ermeni, aynı Ermeni olduğunu, onları destekleyen ve günahsızlığını savunan Rus ta aynı Rus olduğunu sanki ispat etmiştir. 1900’lü yılların ilk çeyreğinde Türkiye'de ne yapmışsalar Dağlık Karabağ'da da aynılarını artırarak yapmışlardır.
Ermeni bir gazeteci olan, Daud Kheriyan yazdığı kitabında " Ölüleri yakan Ermeni askerler Hocalıda 2 Mart günü ölüleri getiren kamyonu boşaltırken 10 yaşlarında bir kız çocuğunun tam ölmediğini gördüm, çok az nefes alıyor ve korkudan titriyordu, açlığına ve o soğuk havada yaralı olmasına rağmen yaşıyordu. Ama ölüleri yakacak Ermeni asker, Tigranyan kızı kolundan tuttuğu gibi öteki cesetlerin üstüne fırlattı ve sayıları yüzden fazla olan, bütün cesetleri yaktılar. "
Yine başka bir gazetecinin anlattığı kan donduran bir acı ve kahreden olay,
" Ellerinden ağaca bağlanan hamile bir kadının karnındaki çocuğun erkek mi, kız mı olduğuna iki ermeni askeri yazı tura oynadılar ve kadının karnını kasatura ile yardılar, bebeği çıkarıp cinsiyetine baktılar. Kazanan asker sırıtarak kaybeden askere sordu: - bunu nasıl doyuracağız diye, kaybeden bebeği kazanan askerin elinden kaparak kasaturası ile can çekişen kadının göğsüne sapladı ve bağırdı, - doyur çocuğunu.
İşte, burada milyarda birini anlatmaya çalıştığım HOCALI VE KARABAĞ böyle işgal edildi ve soydaşlarımız buna benzer şekillerde katledildi.
UNUTMAYALIM VE UNUTTURMAYALIM Kİ,
Hocalı, asla bir düzenli ordu savaşı değildir. Hocalı resmen, SOY KIRIMDIR.
Hocalı, bir cinayet veya terör hareketi de asla değildir. Hocalı resmen SOY KIRIMDIR.
Çünkü; Hocalı da bir millet kadınıyla, çocuğuyla, kundak da bebeleriyle ve savaşmayan sivilleriyle yok edilmiştir. HOCALI SOY KIRIMDIR.
Hocalı, sadece Azerbaycan Türklerinin acısı da değildir. Hocalı, damarlarında Türk kanı taşıyan her ferdin acısıdır. Bu acıyı yüreğinde hissetmeyen bir insanın, ben Türküm deme hakkı yoktur.
Hocalı: hala Ermeni işgali altında ise, bunun utancı sadece Azerbaycan Türklerinin değildir. Bu alnımıza kara leke olarak yapışan utanç, kendini Türk diye adlandıran herkese aittir.
Bu satırların yazarı o günleri, o mahallerde yaşadığı için; Milyar dolarlar harcayarak olimpiyatlar yapanları ayakta alkışlayan Azerbaycan Türklerine son sözüm, " Efendiler unutmayın: "Dünyada yenik milletin oğlu olmaktan daha ağır bir yük yoktur. Yenik milletin oğullarının eğlenmeye, gülmeye ve öğünmeye asla ve kat'a hakkı yoktur. Bilmelisiniz ki, yarın çocuklarınızın yüzüne bakacak yüzünüz olmayacak, tabi o yüce vatan sevdalısı ruhuna sahip iseniz."
HOCALI DA KARANFİL KOKULU SEMAVER ÇAY İÇECEĞİMİZ GÜNLERDE BULUŞMA DİLEĞİYLE...