Kutuplaştık, düşmanlaştık, sabırsızlaştık, tahammülsüzleştik, duygusuzlaştık…
Kendimizden başka kimseyi düşünmez olduk.
Bunu hiçbir siyasi konjonktür yapmadı bunu biz hep beraber yaptık.
Her insanın "ben"i vardır da, aslında her insan "bencil" değildir.
İşin kötüsü bu aralar fazlasıyla bencil insan var çevremizde.
Bir insana sen bencil misin diye sormakta olmaz.
Ancak çevremizi şöyle bir gözlemleyelim net olarak görürüz.
Bunlardan itinayla uzak durmak, hayatımıza sokmamak gerekir aslında.
Eleştiriye tahammülü olmayan bir zihniyetten yenilik beklemek mümkün değil.
Eleştirmek keyif verici bir şey değildir.
Ama suya sabuna dokunmadan ellerimiz tertemiz olmuyor işte napacan.
Lütfen biraz eleştiriye tahammül edelim.
Hepimiz methetmesini bildiğimiz gibi, seviyeli eleştirilerde de bulunmasını bilmeliyiz.
Eleştirimiz haksız da olabilir. O zaman seviyeli bir cevap verilebilir.
Eleştirmek; bir kişinin, bir düşüncenin, bir yargının veya bir eserin, doğru ve yanlışlarını açığa çıkarmak, gerçek değerini ve doğruluğunu incelemek, tespit etmek ve değerlendirmektir.
Eleştiri yol gösterici olduğu, doğrultma çabası ile yapıldığı sürece değerlidir.
Eleştirinin hedefi yanlışı yıkmak olmalı. İnsan eleştiriyi kendi doğrularına göre değil Allah’ın doğrularına göre yapmalıdır.
Eleştiri kişilik kazandırmak için yapılır, muhatabın kişiliğini bozmak için değil.
Eleştirmek sıkıntı üretmek demek değil, önceden oluşmuş sıkıntılara çözüm sunmaktır.
Zaten kaliteli eleştiri de alternatif çözüm üreten eleştiridir.
Bu yapılırken de lisanı hal ile iyi niyet hissettirilmelidir.
Unutulmamalıdır ki suçlayarak yapılan eleştiri iletişimi kapatır.
Eleştiriye tahammülü olmayan kişilerinde kendi kapılarını kendisi kapatır.
Okumayan, sorgulamayan, ezberlenmiş cümlelerle yetişen, kültürü tv'deki dizilerden, magazin programlarından, saçma sapan sitelerden ibaret sayan bir toplumun hiçbir şeye
tahammülü olmaz.
Eee! Ne diyelim.
Rabbim herkesi sabırlı ve tahammüllü kılsın, haksızlıklara ve kötülüklere karşı korusun.